?ပီတိ
"ေတြးၾကည့္ရင္ရီခ်င္စရာၾကီး" ဆိုေသာစကားမွာ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ မၾကာခဏၾကားရတတ္ေသာ စကားတစ္ခြန္းပင္ျဖစ္သည္။ သမရိုးက်ကိစၥရပ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ေၾကာင္းက်ိဳးစပ္ဆက္သံုးသပ္ၾကည့္ရာ၌ အဆီအေငၚမတည့္သည္မ်ားက ရယ္ခ်င္စရာျဖစ္သြားသည့္အခါ သံုးနႈန္းေျပာဆိုေလ့ရွိေပသည္။ ယခုအခါ ကၽြနု္ပ္္တို႔ျမန္မာနိုင္ငံ၌ ေတြးၾကည့္လွ်င္ ရယ္ခ်င္စရာ မ်ားစြာရွိေပသည္။ စာသင္ခန္းမ်ား၊ ကားမွတ္တိုင္မ်ား၊ အမ်ားသံုးယာဥ္လိုင္းမ်ားနွင့္ အျခားအမ်ားပိုင္ေနရာမ်ားတြင္ လူအမ်ားစုတို႔ ေခါင္းငိုက္ဆို္က္က်လ်က္ရွိေနၾကသည္။ စာဖတ္ေနၾကသည္လားဆိုလ်ွင္ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲေပမည္။ Facebook, Instragram အစရွိေသာ လူမႈကြန္ယက္မီဒီယာမ်ားကို သံုးစြဲသူကသံုးစြဲ၊ Mobile Legend, COC စသျဖင့္ အြန္လိုင္းဂိမ္းမ်ားကို ေဆာ့ကစားသူမ်ားက ကစား ျဖင့္ လက္ကိုင္ဖုန္းကိုယ္စီ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အြန္လိုင္းမီဒီယာမ်ားသည္လည္း စာေရးသူတို႔၏ ဘဝကို တစ္နည္းတစ္ဖံုအေထာက္အကူျပဳလွ်က္ရွိသည္မွာ ျငင္းရက္နိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ အေဝးေရာက္ေနသူမ်ားနွင့္နီးစပ္ေစသည္။ ကမ ၻာကို အခ်ိန္နွင့္တေျပးညီ ဆက္သြယ္နိုင္သည္။ မ်က္ေတာင္တစ္ခက္ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း ထိုင္ရာမွမထ နိုင္ငံတကာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေလ့လာနို္င္သည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ ေခတ္လူငယ္အမ်ားစု အသံုျပဳေနျခင္းမွာ အထက္ပါ အခ်က္မ်ားအတြက္မဟုတ္သည္မွာ ဝမ္နည္းစရာအခ်က္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ကမ ၻာေက်ာ္ ပညာရွင္ၾကီးမ်ားမွအစ၊ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္မ်ားအလယ္၊ ပညာမဲ့ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားနွင့္တကြ လမ္းေဘးေစ်းသည္၊ ဆိုကၠားသမားမ်ားပါမက်န္ အသံုးျပဳနိုင္ေသာ လူတန္းစားမခြဲျခားသည့္ မွ်တလြတ္လပ္ေသာ အြန္လိုင္းမီဒီယာၾကီးမ်ားေပၚ၌ ယခုအခါ သတင္းအမွန္တို႔ထက္ အတင္းအသံတို႔က ပိုမိုမ်ားျပားလာျပီျဖစ္သည္။ မည္သူက မည္သို႔ေသာရည္ရည္ခ်က္ျဖင့္ တင္မွန္းမသိေသာ သတင္းမ်ားကို ဖတ္ရႈေနရသည္။ အမွန္တရားမ်ားလည္းရွိသကဲ့သို႔ အကန္စကားမ်ားလည္းပါတတ္သည္။ ေပၚျပဴလာျဖစ္ျခင္းကို အဟုတ္မွတ္၍ တခဏကို တစ္ဘဝဟု ထင္ကာ မေတာ္မညြတ္သည့္ အေဖာ္အခၽြတ္မ်ားကလည္း အျပိဳင္အဆိုင္ ျဖစ္လာၾကသည္။ ပြတ္ေလပြတ္ေလ ေျပာင္ေလဆိုေသာ ဖုန္းေဘလ္မ်ားကို ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းတို႔အတြက္ အခ်ိန္ကုန္ခံေငြကုန္ခံ၍ အသံုးျပဳေနၾကသည္မွာလည္း ေတြးၾကည့္လွ်င္ ရယ္ခ်င္စရာ ပင္ျဖစ္သည္။
တစ္ဖန္ အြန္လိုင္းဂိမ္းမ်ားကလည္း ေခတ္လူငယ္တို႔၏ ဘဝတြင္ စာသင္ခန္းထဲ၌လည္းမခ်၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔လည္းယူ၊ အိမ္သာပါမခ်န္ ယူေဆာင္ေဆာ့ကစားရသည္အထိ စြဲမက္ဖြယ္အတိျဖစ္ေနေလသည္။ တစ္ေန႔တာ၏ ၇၅%ေသာ အခ်ိန္တို႔သည္ ထိုဂိမ္းမ်ားတြင္သာနစ္ေျမာေစနိုင္ရန္အတြက္ လြယ္ကူေပါ့ပါးစြာ လက္မွမခ်တမ္းေဆာ့ကစားနိုင္ေသာ လက္ကိုင္းဖုန္းမ်ားမွ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးသည္။ မၾကာေသးမီကလည္း မႏ ၱေလးတြင္ ကားလမ္းကူးလွ်က္ပင္ မခ်တမ္း အသက္နွင့္ရင္း၍ ဂိမ္းကစားသူတစ္ဦး ယာဥ္တိက္မႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားေၾကာင္းသိရ၍ မိသားစုနွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ဝမ္းနည္းမိိပါေသးသည္။ အြန္လိုင္းဂိမ္းကေလးကိုပင္ အသက္ေပး၍ ေဆာ့ကစားရဲေသာ သတၱိမွာလည္း ေတြးၾကည့္လွ်င္ ရယ္ရခက္ ငိုရခက္ျဖစ္ေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူၾကီးသူမမ်ားက အဓိပၸာယ္မဲ့ ဖုန္းသံုးျခင္းကိုေလွ်ာ့ခ်၍ ဘဝကို အက်ိဳးျပဳမည့္ စာအုပ္စာေပမ်ားကို ဖတ္ရႈေလ့လာရန္ တိုက္တြန္းေနျပီျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ ပညာရွင္မ်ားကလည္း အထက္ပါအခ်က္မ်ားမွာ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္လာေသာ နည္း့ပညာတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု အျပစ္ဖို႔လို္က္ၾကေသးသည္။ သို႔ေသာ္ စာေရးသူတို႔ နိုင္ငံထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ နည္းပညာဖြံျဖိဳးေနေသာ ဥေရာပနိုင္ငံမ်ား၊ အေမရိကတို႔၌ စာအုပ္မ်ားကို အျမဲတေစ ဖတ္ရႈေလ့လာေနၾကသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟုေတြးၾကည့္လွ်င္ ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနျပန္သည္။
ထိုမွ်မက စာေရးသူတို႔ ျမန္မာ့လူငယ္ကေလးမ်ားမွ အခ်ိုဳ႕တြင္ သားသမီးမ်ားလူတကာအလယ္တြင္ အထက္တန္းက်က် မ်က္နွာပန္းလွလွေနနိုင္ရန္ နဖူးမွေခၽြးေျခမက်သည္အထိ ရွာေဖြခဲ့ေသာ မိဘမ်ား၏ပိူက္ဆံကို မီးရွိ႕ဖြာရွိက္ပစ္သည့္ ေဆးလိပ္သမားကေလးမ်ား၊ အရည္က်ိဳေသာက္ပစ္ေသာ အရက္သမားေလးမ်ား၊ ညက္ေအာင္ဝါး၍ ေထြးထုတ္ပစ္ေသာ ကြမ္းယာသမားေလးမ်ား ပါဝင္ေနသည္ကို ၾကည့္လွ်က္ သတိသံေဝဂ ရမိျပန္သည္။ ထို႔ျပင္ ထိုသူတို႔က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လွ်က္ "ေယာက်ၤားဆိုတာ စံုမွ" ဟုေျပာသံၾကားရေသာခါ ၎တို႔အနာဂတ္ကို သိရဲ႕လားဟု ေမးကာ ရယ္ခ်င္မိသည္။
ထိုျပင္ စာေရးသူတို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲမွ မိမိခ်စ္သူနွင့္အဆင္မေျပျဖစ္၍ အေမေမြး၍ အေကာင္းပကတိ လက္ကို ဘလိတ္ဓားျဖင့္ လွီးျဖတ္ကာ အမာရြတ္ေဖာ္သူတို႔ကို ေတြ႕ေသာအခါ အာဂသတၱိ တြင္တြင္ရွိလွေပသည္ဟု ေတြးလွ်က္ မသနားမိသည့္အျပင္ ေလွာင္ရယ္ခ်င္စိတ္မ်ားပင္ျဖစ္ေပၚလာေလေတာ့သည္။ မိိမိကို အျပစ္အနာအဆာကင္းေအာင္ ေမြးထုတ္ေပးထားသည့္ အေမ့ကိုမွ အားမနာ ဘလိတ္ဓားျဖင္လက္ကိုလွီးသည္ကိုလည္း သနား စရာအေၾကာင္းမရွိေပ။ ထိုသည္က အဆင္မေျပလွ်င္ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိပံု။ အဆင္ေျပေသာအခါလည္း ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လူၾကီးသူမ၊ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားကို အားနာပံုမေပၚ လမ္းမ မေရွာင္၊ ဘုရားေပၚ မေရွာင္၊ ဘက္စ္ ကားေပၚမွမေရွာင္ ပုခံုးဖက္လိုက္ ေက်ာသပ္လိုက္ လုပ္တတ္ၾကေသးသည္။ ေရွးေရွးယခင္က ပါဝါတစ္ကမ္း၊ လက္တစ္လွမ္ေနခဲံ့ၾကသည္ဆိုတာကို သူတို႔ကို ျပန္ေျပာျပလွ်င္ေတာ့ ရယ္ၾကမည္မွာအမွန္ပင္။ စာေရးဆရာ လင္းသိုက္ညြန္႔ျမန္မာ့ေျမ၏ "ညီမေလးရယ္ေျပာျပမယ္" ဆိုသည့္ စာအုပ္တြင္ " ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြမွာ တျခားနိုင္ငံ တျခားအမ်ိဳးသမီးေတြမွာမရွိတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြ၊ သိကၡာေတြမ်ားစြာရွိၾကတယ္။ ကၠေျႏၵသိကၡာ၊ အေျပာအဆို အမူအရာ၊ ေနထိုင္ျပဳမူပံုစသျဖင့္ေပါ့" ဟူ၍ ေရးသားထားသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေခတ္ ယခုအခါတြင္ အေနာက္နိုင္ငံအမ်ားစုမွ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကိုအတုယူကာ ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးဆိုက္လွ်က္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အျခားနိုင္ငံသူမ်ားနွင့္ ထူးမျခားနားျဖစ္လာေနျပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေခတ္ကာလ အမ်ိဳးသမီးကေလးမ်ားက ဤသို႔ေနရသည္ကိုပင္ ေက်နပ္ေနသည္။ ေခတ္မွီသည္ဟု ယံုမွတ္ေနသည္။ ေတြးၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ရယ္ခ်င္စရာ။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ေတြးၾကည့္လွ်င္ ရယ္ခ်င္စရာမ်ားလွေသာ ယေန႔ေခတ္ ယေန႔အခါတြင္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ရယ္စရာတစ္ခု မျဖစ္ရေလေအာင္ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ားကို အက်ိဳးရွိစြာအသံုးျပဳ၍၊ အြန္လိုင္းဂိမ္းမ်ားကို ကစားခ်ိန္ေလွ်ာ့၍၊ စာအုပ္စာေပမ်ားကို ေလ့လာဖတ္ရႈ၍၊ မိဘမ်ား၏ ပိုက္ဆံကို ပညာေရးတြင္အသံုးခ်၍၊ အျမင္ယဥ္၍ အစဥ္သင့္ေသာ ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ေနွာင္ဖြဲ႕၍ ကၽြနု္ပ္တို႔၏ ကေမာက္ကမရယ္စရာမ်ားကို တစ္ခန္းရပ္၍ ကန္႔လန္႔ကာခ်နိုင္လွ်င္ ကၽြန္ုပ္ စာေရးရက်ိဳးနပ္ျပီျဖစ္ပါေတာ့သည္။
အတိုင္းမသိေစတနာနွင့္
ပီတိ