ၾကီးလြန္းေတာ့မသိ နီးလြန္းေတာ့မျမင္

Don't know too big, can't see so close

ၾကီးလြန္းေတာ့မသိ နီးလြန္းေတာ့မျမင္

တစ္ခါကေပါ့ ဗာရာဏသီျပည့္ရွင္မင္းၾကီးတစ္ပါးမွာ အရမ္းကိုေခ်ာေမာလွပတဲ့ သမီးေတာ္ေလးတစ္ပါးရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးဟာ သူ႔သမီးေတာ္ေလးရဲ႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ နဲ႔ နိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္နိုင္ဖို႔အတြက္ သမီးေတာ္ေလးကို ၾကင္ရာေတာ္ရွာေဖြပြဲလုပ္သတဲ့။ ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ အမိန္႔စာကေတာ့ ရိုးရိုးေလးပါ။ မင္းသမီးေလးကို လက္ဆက္ဖို႔အတြက္ အျခားေသာ ဂုဏ္ပကာသနေတြမလိုပါဘူး

သူ႔ရဲ႕နန္းေတာ္အေနာက္ေဆာင္က ျမင္းေစာင္းတန္းမွာ ၃နွစ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ အစကေတာ့ မင္းသမီးေလးကို လိုခ်င္လို႔လာၾကေပမယ့္ ျမင္းေစာင္းတန္းက အလုပ္ၾကမ္းေတြကို မလုပ္နိုင္ၾကတဲ့ အတြက္ အလ်ွိဳလွ်ိဳလက္ေလ်ွာ့ျပီးထြက္သြားလိုက္ၾကတာ ေနာက္ဆံုး ၃နွစ္ျပည့္တဲ့အခ်ိန္ မင္းသမီးေလးကို လက္ဆက္ဖို႔ အလုပ္လုပ္ေနသူ ၃ေယာက္ဘဲ က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့မွမင္းၾကီးကက်န္တဲ့ ၃ေယာက္ကို နန္းေတာ္ထဲကိုေခၚလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ သံုးေယာက္ကို ေမးခြန္း၂ခုစီေမးပါတယ္။ေမးခြန္းကေတာ့

"အသင္သည္ ငါ၏သမီးငယ္အား မည္မ်ွခ်စ္သနည္း။

ငါ၏သမီးငယ္ကိုလက္ဆက္ျပီးပါက မည္သို႔ ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္နည္း။"ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ပထမလူကမူ " ကၽြနု္ပ္သည္ အရွင္မင္းၾကီး ၏ သမီးေတာ္အား အကၽြန္ုပ္၏ အသည္းအသက္ တမ်ွခ်စ္ျမတ္နိုးပါသည္။အရွင္မင္းၾကီး၏ သမီးေတာ္ကိုလက္ဆတ္ျပီးလ်ွင္ အေဆာင္ျပသာဒ္ ခုနွစ္ဆာင္ထပ္၍ အေစာင့္အၾကပ္ မ်ားျဖင့္ အေသအခ်ာ ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ဘုရင္ၾကီးက ေက်နပ္အားရစြာျပံဳးျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုဆက္ေမးေလသည္။ ဒုတိယတစ္ေယာက္ကေတာ့ "အကၽြနု္ပ္မွာမူ အရွင္မင္းၾကီး၏ သမီးေတာ္အား နႈတ္ျဖင့္ေဖာ္က်ဴးဖြဲ႕ဆိုျပ၍ မရနိုင္ေအာင္ပင္ ျမတ္နိုးတြယ္တာပါသည္။ အရွင္မင္းၾကီး၏ သမီးေတာ္ အား လက္ဆတ္ျပီးလ်ွင္ နိုင္ငံ၏ ထိပ္တန္း စစ္သည္ေတာ္မ်ားျဖင့္ျခံံရံေစလ်ွက္ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္။"လို႔ျပန္ေျဖလိုက္တာနဲ႔ ဘုရင္ၾကီးက ယခင္ကထက္ ပို၍ေက်နပ္အားရစြာျပံဳး ကာ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကို ေမးလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ "အရွင္မင္းၾကီး အကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးသည္ကား အရွင္မင္းၾကီး၏ သမီးေတာ္ အား အရွင္မင္းၾကီး၏သမီးေတာ္ မသိနိုင္ေအာင္ပင္ ခ်စ္ပါသည္။ လက္ဆက္ျပီးေသာ အခါတြင္လည္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမျမင္နိုင္ေသာေနရာတြင္ထား၍ ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္ " လို႔ျပန္ေလ်ွာက္တင္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခါ ဘုရင္ၾကီးက တအံတၾသ နဲ႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ေလ်ွာက္တင္သနည္း။ေလ်ွာက္တင္ခ်က္၏ အဓိပၸာယ္ကို ျပန္လည္ေျဖရွင္းရန္ မိန္႔ၾကားေလသည္။ ထိုအခါမွ သူငယ္ပ်ိဳသည္ " ဘုန္းေတာ္ၾကီးျမတ္ေသာ အရွင္မင္းၾကီး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏ ေလ်ွာက္ထားခ်က္အဓိပၸာယ္အမွန္ကို သိျမင္ေစရန္ အေမးျပႆနာနွစ္ခုကို ေျဖရန္ရွိပါသည္ ဘုရား"လို႔ဆိုသတဲ့။ဒီလိုနဲ႔ မင္းၾကီးကေမးခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။ သူငယ္ပ်ိဳလည္း "အရွင္မင္းတရားၾကီး အရွင္မင္းၾကီးအေပၚအၾကီးဆံုးေက်းဇူးျပဳဖူးသူသည္မည္သူနည္း။ မင္းၾကီးနွင့္ အနီးကပ္ဆံုးေနသူမွမည္သူနည္း။" ဟုေမးေလသည္။ ထိုအခါ ဘုရင္ၾကီးက " လုလင္ ငါ၏အေပၚအၾကီးဆံုးေက်းဇူးျပဳဖူးသည္ကား ငါ၏မိဘနွစ္ပါးျဖစ္ေလသည္။ငါနွင့္ အနီးကပ္ဆံုးေနသူကား ငါ၏မိဖုရားျဖစ္ေလသည္။ " လို႔ျပန္ေျဖသတဲ့ ။ အဲဒီ့အခါမွာ သူငယ္ပ်ိဳက " အရွင္မင္းၾကီး မင္းၾကီး၏အေပၚအၾကီးဆံုး ေက်းဇူးျပဳဖူးသူကား မင္းၾကီး၏မိဘတို႔မဟုတ္။ သံုးေလာကထြတ္ထားျမတ္စြာဘုရားရွင္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မိဘတို႔၏ေက်းဇူးနွင့္နိႈႈင္းယွဥ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေက်းဇူးေတာ္မွာၾကီးမားလြန္းလွသျဖင့္ မင္းၾကီး မသိနိုင္ေခ်။ မင္းၾကီး၏ အပါးတြင္ အနီးကပ္ဆံုးေနသူကား မိဖုရားမဟုတ္ ယပ္ေတာ္ခပ္ ပင္ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္မင္းၾကီးသည္ နီးကပ္လြန္းေနသျဖင့္မျမင္နိုင္ေခ်။ထို႔အတူကၽြန္ုပ္သည္လည္း အရွင္မင္းၾကီး၏ သမီးေတာ္ကို မင္းသမီး မသိနိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ၾကီးမားစြာခ်စ္၍ မျမင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ နီးကပ္စြာေစာင့္ေရွာက္မည္ဟုအဓိပၸာယ္ရပါသည္။" လို႔ေလ်ွာက္လိုက္တာနဲ႔တျပိဳင္နက္ ဘုရင္မင္းၾကီးလည္းအားရေက်နပ္စြာျဖင့္ သူ၏သမီးေတာ္ကို လုလင္ပ်ိဳနွင့္ထိမ္းျမွားေပးခဲ့ေလေတာ့သည္။

ပံုျပင္ကေတာ့ဒါေလးပါဘဲ။ဒါေပမယ့္ ဒီပံုျပင္ရဲ႕message ေလးက လူသားေတြရဲ႕စိတ္အေၾကာင္းေျပာသြားတာ။ လူေတြဟာ ၾကီးလြန္းလွွ်င္လည္းမသိ နီးလြန္းလွွ်င္လည္းမျမင္တတ္ၾကပါဘူး။ဒါက လူတိုင္းမွာရွိတဲ့ အမွန္တရားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ တစ္ခါတေလ ပိုက္ဆံအိတ္က်န္ခဲ့လို႔ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ကိုယ့္အစားပိုက္ဆံရွင္းေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းဇူးတင္ေနတတ္ေပမယ့့္ ေန႔တိုင္းထမင္းေကၽြးေနတဲ့ မိဘေတြကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ ေမ့ေနတတ္တယ္။ ကိုယ့္အနားမွာ သိပ္ခင္ဖို႕ေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြရွိပါရက္နဲ႔ ရည္းစားမရွိတာအားငယ္ေနတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ကိုတစ္ခါေလာက္ စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ စာေျပာျပတဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုေက်းဇူးတင္ေနမိေပမယ့္ Textbook တစ္ခုလံုးကို ရွင္းျပထားတဲ့ဆရာမကိုေတာ့ ေက်းဇူးလိုက္တာဆရာမရယ္လို႔ မေျပာတတ္ၾကဘူး။ ကိုယ္တင္ထားတဲ့ post ကို သူမ်ားေတြ Like မေပးတာကို စိတ္အားငယ္တတ္ျပီး အမ်ိဳးေတြကို Unfriend လုပ္ထားတာေမ့ေနတတ္တယ္။ ဒီလိုနီးလြန္းေတာ့မျမင္တတ္တာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ျမန္မာ စကားပံုေလးတစ္ခုရွိတယ္ သူမ်ားမ်က္ခ်ီးဘဲျမင္တယ္ ကိုယ့္မ်က္ေခ်းကိုယ္မျမင္ဘူးဆိုတာေပါ့။ ဒီစကားပံုကို သူမ်ားကိုအျပစ္ တင္တတ္တဲ့လူေတြကို ဆံုးမဖို႔သံုးတာျဖစ္ေပမယ့္ ဒီစကားပံုးကလည္း နီးလြန္းလွ်င္မျမင္ရတာကို အေျခခံထားတာပါ။

တကယ္ေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔ အနီးဆံုးအရာေတြ အၾကီးဆံုးအရာေတြကို သတိမထားမိ လို႔ မတင္းတိမ္ျခင္း မေရာင့္ရဲျခင္း အာသာမေျပျခင္း အလိုရမၼက္ၾကီးျခင္းေတြကို ခံစားေနရတာပါ။

ယေန႔ ျမန္မာနိုင္ငံကလူေတြ ဘယ္နိုင္ငံမွာ ဘာရႈခင္းေတြလွတယ္။ ဘယ္နိုင္ငံမွာ ဘယ္လိုတိုးတက္တယ္။ ဆိုျပီး အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ ရာထူးေတြ ဘြဲ႕ေတြကို တျခားနိုင္ငံေတြမွာတပ္ေပးမိေနၾကပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္မိမိနဲ႔အနီးဆံုး ရန္ကုန္ျမိဳ႕ဟာ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ အေဆာက္အအံုေတြ ေရာယွက္ေနတဲ႔ Garden City ဆိုတာေတာင္ေမ့ေနတတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္ လူသားမ်ားအားလံုး မိမိနွင့္ အနီးဆံုးအရာမ်ားကိုျမင္၍ အၾကီးဆံုးအရာမ်ားကိုသိနိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း….